تولای نوریان به ابی الحسن احمدبن محمد النوری رضی الله عنه باشد و وی یکی از صدور علمای متصوفه بود و مشهورتر از نور میان ایشان به مناقب لامع و حجج قاطع. و وی را اندر تصوف مذهبی پسندیده و قاعده ای گزیده است. قانون مذهبش تفضیل تصوف باشد بر فقر و معاملاتش موافق جنید باشد.
و از نوادر طریقت وی یکی آن است که اندر صحبت، ایثار حق صاحب فرماید بر حق خود، و صحبت بی ایثار حرام دارد و گوید: «صحبت مر دوریشان را فریضه است و عزلت ناستوده و ایثار صاحب بر صاحب هم فریضه.»
و ازوی می آید که گفت: «ایاکمْ و العزْلة، فإن العزْلة مقارنة الشیطان، وعلیْکمْ بالصحْبة فان فی الصحْبة رضاء الرحْمن. بپرهیزید از عزلت؛ که آن مقارنت شیطان است و بر شما بادا به صحبت که اندر صحبت؛ خشنودی خدای است، عز و جل.»
و اکنون من حقیقت ایثار را بیان کنم. چون به باب صحبت و عزلت رسم آن جا رموز آن را شرح دهم تا فواید عام تر شود.